به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اگر میخواهید 2 ساعت را خوش بگذرانید و با خاطره ای خوش از سالن سینما بیرون بیایید حتما دیدن فیلم اول جواد عزتی "تمساح خونی" را از دست ندهید. جواد عزتی به معنای واقعی کلمه مرد سینما و وفادار به کشور است زیرا با توجه به بی مهری هایی که در سال های گذشته در جشنواره فجر به او شده است باز هم به میدان رقابت این جشنواره می آید و این بار در نقش کارگردان فیلم اولی تمساح خونی را بر روی پرده نمایش می آورد و از این منظر یکی از اتفاقات جالب این جشنواره به حساب می‌آید.
در این فیلم شما ترکیبی از جواد عزتی قهوه تلخ و زخم کاری را در بازی عزتی مشاهده می کنید که این گاهی در فیلم نخ نما و تکراری شده است اما در کل قابل قبول است. این فیلم از آن دست فیلم هایی است که با توجه به ژانر آن به خوبی از عهده اتفاقات رخ داده برآمده است و هیچگاه از ریتم نمی افتد و مخاطب را تا آخر با خود همراه می کند.
برگ برنده ی دیگر فیلم بازی درجه یک عباس جمشیدی فر است که به خوبی توانسته در کنار عزتی کار را جلو ببرد. استفاده درست از زبان‌بدن در کنار شاخصه‌های بازی این دو نفر که بر روی تکرار جملات و ادای متفاوت آنها بود، تم کمیک کار را به خوبی درآورد.
جواد عزتی در نشست این فیلم در برج میلاد گفته است: می‌خواستم یک فیلم تماشاگرپسند بسازم و علاوه بر آن، سینما بودن فیلم برایم مهم بود تا وقتی فیلم را می‌بینم بین پلان‌های این فیلم و پلان‌های یک سریال تفاوت باشد. موقع شروع فیلم هم به دوستانم گفتم دوست دارم فیلمی بسازیم که هر بخش آن یک پیشنهاد برای سینما داشته باشد و فکر میکنم این اتفاق افتاده است. این فیلم قطعا اتفاق‌هایی خوب را در مسیر نمایش رقم خواهد زد و خاطره خوشی را برای مخاطب به همراه خواهد داشت.
صبحانه با زرافه ها
شاید صبحانه با زرافه ها شما را بخنداند و از دیدن فیلم در بخش هایی از آن لذت ببرید اما گنگ و سر در گم است و بعضی از سکانس ها برای شما این سوال را بوجود می آورد که مقصود از این بخش چیست؟
قبل از بیان این بخش ها باید بگویم که ادبیات فیلم بسیار زشت و زننده است و ادب در تیکه‌ها و گفتگوها لحاظ نشده است و بنظر می رسد نمیتوان این فیلم را در کنار خانواده مشاهده کرد.
به سراغ آن بخش ها برویم به طور مثال در قسمتی هوتن شکیبا و بهرام رادان کتاب می خوانند و این هیچ ارتباطی به روند و موضوع فیلم ندارد و می توان با دیدن این سکانس ها به این پی برد که سروش صحت همچنان در حال و هوای کتاب باز قرار دارد.
در میانه فیلم یک گفتگوی اخلاقی در باب گذشت بین حجازی فر و هوتن شکیبا شکل می گیرد که این هم در بین آن همه رفتارها و الفاظ زشت بی معنی و مخاطب را از خنده پایین می آورد البته سروش صحت در نشست نقد بررسی این فیلم گفته است فیلم دغدغه دارد، همه ما به بخشیده شدن و کمی گذشت نیاز داریم. آدم ها در فیلم می گویند ببخش و اگر نفر بعدی نمی بخشد مشکل بعدی پیش می آید. آنچه را می توانیم ببخشیم اگر ببخشیم زندگی ادامه می یابد.
مشکل بعد فیلم پایان آن است که تلخ است و باز هم با آن فراز و فرود فیلم متناسب نیست. لازم به ذکر است که نباید از بازی های خوب بازیگران فیلم غافل ماند.
گزارش از محمد راد
